Sta me toe je op deze bladzijde mee te nemen naar een bijzondere klas, een klas waar – denk ik – nog niet veel mensen van gehoord hebben. Het gaat over de klas van juf Annick. Zij geeft les in de school van de rupsen. Want ja, zoals je weet of niet weet: ook rupsen gaan naar school. Ik geef toe, het zijn geen grote scholen, ze zitten zelfs wat verscholen tussen het gras, maar het zijn groene scholen met een warme sfeer.

Juf Annick geeft godsdienst op zo’n rupsenschool. En ze doet dat met hart en ziel. In de kleine klas van de kleine rupsenschool heeft zij bijvoorbeeld een kleine godsdiensthoek. Klein maar fijn, denkt juf Annick.

Op een dag had juf Annick een bijzondere opdracht voor haar leerlingen. “Weet je”, zei ze, “ik zou graag hebben dat jullie de Bijbel zouden kennen – al die rijke woorden, verhalen, wijsheden en teksten. Voilà, hierbij geef ik elk van jullie allemaal een bijbel gedrukt op milieuvriendelijk papier van slablaadjes: eet hem op, smak maar eens goed en laat het jullie smaken.”

De hele klas ging aan de slag. De blaadjes van de Bijbel werden door de leerlingen gegeten, ja" werkelijk op-ge-vre-ten… Behalve door Joris. Hij stak zijn vinger op.
“Juf, ik kan het niet.”
Juf Annick kende Joris en ging naast hem zitten: “Als je de hele Bijbel niet kunt opeten, Joris, alle begrip, maar probeer dan ten minste vier letters te eten.”
En Joris at vier letters op: de E, de V, de O en de L. Toen begon hij te wenen: “Ik zal de Bijbel nooit leren kennen, als ik maar vier letters kan opeten”, zo snikte hij.
De juf gaf hem een zakdoekje om zijn tranen te drogen.
Daarna feliciteerde ze de hele klas dat ze de hele Bijbel zo flink hadden verwerkt.
“Maar Joris heeft dat toch niet gedaan”, zo zei Ruben: “Die heeft maar vier letters opgegeten."

“Dat is juist”, zei de juf, “maar wat voor letters! Kijk maar eens: de E, de V, de O en de L. Zet die letters eens achterstevoren, Ruben, dan zie je het woord ‘love’. Dat is het Engelse woord voor liefde. En daar draait het om in wat God en mensen met de Bijbel aan alle mensen van de hele wereld te zeggen hebben: “Voel dat God je liefheeft, heb elkaar lief, heb God lief en toon op zoveel mogelijk manieren dat je elkaar graag ziet.”

Toen gingen ze samen rond de juf staan. Er volgde een groepsknuffel. “Kijk”, zei juf Annick toen ze zo allemaal bij elkaar stonden: “Nu zijn jullie rupsen, maar de liefde geeft vleugels. Denk daar maar eens aan, als jullie zelf vlinder zullen zijn, want de liefde mag nooit stoppen.”

Juf Annick ging naar het bord en schreef in hoofdletters het woord GELOVEN. En vier letters van dat woord kleurde ze rood …